Συζητώντας την περασμένη βδομάδα με μια μαθήτρια της πρώτης Λυκείου προέκυψε το εξής θέμα:
Ο καθηγητής του σχολείου της ακολουθώντας την λογική της παραγράφου 1.2.4 του σχολικού βιβλίου ( Διερεύνηση της σχέσης F=ma) παρήγαγε το αξίωμα της αδράνειας από τον θεμελιώδη νόμο της μηχανικής.
Η αλήθεια είναι ότι πολύ παλιότερα είχα μπει στον πειρασμό να κάνω το ίδιο.
Αυτό που με σταμάτησε και με ώθησε στη μελέτη του θέματος ήταν η εξής απλή σκέψη:
Δεν μπορεί ο Νεύτωνα να μην μπορούσε να κάνει τον απλό συλλογισμό
F=0 -> a=0 -> υ=σταθερό.
Κάτι άλλο παίζεται.
Επειδή αυτή η λογική «διερεύνησης» ακολουθείται από πολλούς συναδέλφους, αποφάσισα να δημοσιοποιήσω το θέμα και να ζητήσω τις απόψεις της ομάδας.
Ο 2ος ν.Ν. συζητάει για το ότι a ανάλογη της ΣF σε αδρανειακά συστήματα αναφοράς(=συστήματα ακίνητα ή κινούμενα με σταθερή ταχύτητα ως προς παρατηρητή ακίνητο).Δηλαδή ο 2ος ν.Ν. προϋποθέτει ότι υπάρχουν αδρανειακά συστήματα αναφοράς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ 1ος ν.Ν. όμως μας πληροφορεί για το γεγονός ότι στη φύση υπάρχουν όντως τέτοια.
Επομένως είναι μέγα λάθος (και το βιβλίο συναινεί στο να το διδάξει κάποιος έτσι!) να πούμε στα παιδιά ότι ο 1ος ν.Ν. προέρχεται από τον 1ο ν.Ν.
Χρ.Γεωργίου-Αρσάκεια Σχολεία